میلیا برجستگی‌های کوچک، برآمده، سفید یا مایل به زردرنگ روی پوست است. یک نوع کیست کوچک پوستی است که با پروتئینی به نام کراتین پر شده است. اغلب چند تا میلیا در کنار هم دیده می‌شوند و بنابراین میلیا (جمع کلمه ملیوم) نامیده می‌شود.
اغلب بر روی پوست اطراف گونه‌ها، بینی، چشم‌ها و پلک‌ها، پیشانی و سینه قابل‌مشاهده هستند اما ممکن است در هرجایی از بدن اتفاق افتند. میلیا در نوزادان تازه متولد شده بسیار رایج است اما می‌تواند برای هر فردی در هر سنی ایجاد شود. در نوزادان، میلیا خودبه‌خود رفع می‌شود و درمانی نیاز نیست. در افراد دیگر، از بین رفتن آن‌ها به نظر طولانی‌تر است و در مواردی که پایدار شده باشند درمان پیشنهاد می‌شود.
انواع میلیا و علت ایجاد آن
میلیای نوزادی
این نوع میلیا بسیار رایج بوده و اغلب در اطراف بینی دیده می‌شوند اما ممکن است در کف سر، گونه‌ها، قسمت‌های پایین بدن و داخل بدن نیز ایجاد شوند. تصور می‌شود علت اصلی پیدایش آن به خاطر عدم تکامل غدد عرق است. حدود نیمی از کل نوزادان به میلیا نوزادی مبتلا هستند.
میلیای اولیه
این نوع میلیا هم در کودکان و هم در بزرگ‌سالان ایجاد می‌شود. نشانه‌های آن با دوران نوزادی شباهت بسیاری دارد.
میلیای ثانویه
میلیایی که در پوست در هر نقطه‌ای از بدن که سابقاً آسیب با جراحتی دیده باشد مثلاً بعد از سوختگی یا بثورات آبسه مانند به وجودمی آید. میلیا به‌عنوان نشانه‌ای از بهبود پوست ایجاد می‌شود و تصور می‌شود علت اصلی آن آسیب رسیدن به غدد عرق است. میلیا ثانویه همچنین گاهی بعد از استفاده از برخی از کرم‌های خاص مثل کرم پوستی کرتیکو آستروئید ایجاد می‌شود.
میلیای پلاک
این نوع میلیا، نادر است و بر روی تکه‌های متورم و ملتهب پوست که پلاک نامیده می‌شود ایجاد می‌شود که ممکن است تا چند سانتی‌متر را در برگیرد. علت ایجاد آن کاملاً مشخص نیست. اغلب پشت گوش‌ها، روی پلک‌ها یا بر روی گونه‌ها و منطقه فک ایجاد می‌شود. بیشتر زنان میان‌سال به آن مبتلا می‌شوند.
میلیای متعدد و فوران کننده (Multiple eruptive milia)
تکه‌هایی از میلیا هستند که در طول چند هفته یا چند ماه به وجود می‌آیند. این تکه‌ها در صورت، بالای بازوها و قسمت بالای تنه ایجاد می‌شوند. این نوع کمیاب است.
چگونه می‌توان میلیا را شناسایی کرد
میلیا معمولاً از روی نشانه‌های ظاهری قابل‌شناسایی است و اغلب نیاز به بررسی دیگری نیست. با این وجود، در موارد معدودی، اگر تشخیص قطعی نبود و یا اگر پزشکتان مشکوک به میلیا پلاک بود، ممکن است نمونه‌برداری از پوست را پیشنهاد دهد. در طول نمونه‌برداری، تکه کوچکی از پوست جدا شده و می‌توان آن را زیر میکروسکوپ بررسی کرد. نمونه‌برداری پوست را به شیوه‌های مختلفی می‌توان انجام داد. برای مثال، با تراشیدن قسمت کوچکی از پوست یا با استفاده از یک ابزار مخصوص که یک سوراخ کوچک روی پوست ایجاد می‌کند.
آیا درمانی خاصی مورد نیاز است
میلیا بی‌ضرر است و در اغلب موارد عاقبت خودبه‌خود از بین می‌رود. در نوزادان، بعد از چند هفته از بین می‌روند، در برخی افراد میلیا می‌تواند ماه‌ها یا حتی مدت طولانی‌تری باقی بماند. گاهی میلیای ثانویه دائمی می‌شود.
چون اغلب خودبه‌خود از بین می‌روند، معمولاً نیاز به درمانی ندارند. با این وجود، برخی میلیا را بد ظاهر دانسته و برای درمان اقدام می‌کنند. اگر میلیا خیلی گسترش یافته و دائمی شود، ممکن است درمان‌های دیگری نیز توسط متخصص پوست (درماتولوژیست) پیشنهاد شود. بهتر است در این زمینه با پزشک خود مشورت نمایید.
